wybieramy klawiaturę i mysz

Klawiatura komputerowa – urządzenie do ręcznego sterowania komputerem za pomocą klawiszy alfabetycznych, cyfrowych, i tzw. klawiszy funkcyjnych. Dzisiejsze klawiatury zawierają około 100 klawiszy, oraz dodatkowe przyciski, pokrętła, diody kontrolne. Niektórzy producenci wbudowują w klawiaturę czytniki kart pamięci i porty słuchawkowe.

Konstrukcja

Rodzaje klawiatur pod względem konstrukcji:

-stykowe – sterowanie następuje poprzez zwarcie w układzie elektronicznym

-membranowa – działają również na zasadzie styku, ale wykorzystują do tego gumy przewodzącą, które dociskane są do obwodu drukowanego

-optoelektroniczna – ruch klawisza powoduje zmianę pojemność współpracującego kondensatora

-kontaktronowa – naciśnięcie klawisza powoduje przysunięcie magnesu do kontaktronu wymuszając zwarcie styków

coraz częściej spotykamy klawiatury ekranowa:

-dotykowa – na specjalnym ekranie dotykowym wyświetlany jest układ klawiszy, po dotknięciu odpowiedniego miejsca jest równoznaczne z wprowadzeniem znaku

-klasyczna – nie wymaga specjalnego monitora, układ klawiszy jest również wyświetlany na ekranie a znaki wprowadzamy za pomocą myszki.

Zasada działania

Każde przycisnięcie klawisza powoduje wysłanie do komputera odpowiedniego sygnału, zwanego „scancode”. Podstawowym układem klawiszy jest tzw. układ QWERTY.

Historia

W roku 1960 pierwszy komputer został wyposażony w klawiaturę. Pierwsza była klawiatura

-82-klawiszowa – klawiatura typu PC i XT

-84-klawiszowa – klawiatura typu AT zastąpiła wymienioną wyżej

-101-klawiszowa – klawiatura rozszerzona o klawisze numeryczne

-104-klawiszowa – klawiatura 101 rozszerzona o dodatkowe klawisze dla menu Windows

-multimedialna – klawiatura 104 rozszerzona o dodatkowe klawisze sterowania multimediami.

-multimedialna – klawiatura 145 rozszerzona o dodatkowe klawisze, nowy moduł kodowania i zapamiętywania klawiszy. Klawiatura jest w stanie zapamiętać ponad 230 różnych kombinacji.

Klawiaturę łączymy z komputerem za pomocą złącza PS/2, coraz częściej stosowane są klawiatury ze złączem USB. W sprzedaży dostępne są także klawiatury bezprzewodowe wykorzystujące fale radiowe lub podczerwień do komunikacji z komputerem. Najnowszym trendem jest łączenie klawiatur za pomocą standardu Bluetooth.

Mysz – urządzenie wskazujące używane podczas pracy z interfejsem graficznym systemu komputerowego. Najczęściej wyposażona jest w dwa przyciski i kółko do przewijania ekranu, które może również pełnić rolę trzeciego przycisku.

Rodzaje:

-mysz mechaniczna (mysz "kulkowa") – wykorzystująca metalową (ciężką) kulkę pokrytą gumą oraz system rolek z ząbkowanymi talerzykami. Ruch kulki powodyje obrót rolek i talerzyków przecinających strumień światła podczerwonego i jest interpretowany elektronicznie przez czujniki. Ponieważ podczas pracy tej myszy ważnym elementem jest tarcie zachodzi potrzeba stosowania odpowiednich podkładek pod mysz

-mysz diodowa (mysz optyczna) – w jej budowie wykorzystje się diody elektroluminescencyjne oświetlając powierzchnię pod myszą, soczewka ogniskująca oraz matryca CCD. Mysz ta działa na prawie każdej powierzchni (oprócz szkła i lustra), nie wymaga podkładki.

-mysz laserowa – podobna do optycznej, ale zamiast diód wykorzystuje laser

Mysz łączymy z komputerem podobnie jak klawiaturę za pomocą interfejsu PS/2, a także złącza USB. Coraz częściej spotykamy myszy bezprzewodowe, wykorzystujące fale radiowe, podczerwień . Najnowszym trendem jest łączenie klawiatur za pomocą standardu Bluetooth.

Kolejnym rodzajem myszy jest tzw. mysz wertykalna (ang. vertical mouse, V-Mouse). Urządzenie wyglądem przypomina długopis, czujnik optyczny znajduje się w dolnej części. Mysz jest lekka, trzymana w ręku a nie opierana na stole co pozwala na pracę na zakrzywionych i miękkich powierzchniach.

Do naszego komputera wybieramy klawiaturę multimedialną i mysz optyczną. Jeżeli nie planujemy obsługi komputera z większej odległości możemy zastosować te urządzenia w wersji przewodowej, nie stwierdziłem różnicy między interfejsem PS/2 i USB.

       autor Mirosław Kubik  

Monitor komputerowy 

– jest to urządzenie do natychmiastowej wizualizacji pracy komputera, jest obsługiwany przez kartę graficzną.

Historia

Rolę pierwszych moniorów pełniły telewizory, w latach dziewiędziesiątych ubiegłego wieku zaczęto produkować typowe monitory komputerowe.

Podział

Podział monitorów :

• CRT – przypomina zasadą działania i po części wyglądem telewizor, jego głównym elementem jest kineskop;
• LCD – najpopularniejszy dziś monitor, jest to płaski panel ciekłokrystaliczny.
• LED – zyskujące coraz większą popularność

Porównanie

Monitory CRT

• Dziś już żadko spotykane
• posiada lepsze odwzorowanie kolorów
• były produkowane z przekątną kineskopu: 14", 15", 17" i 19"
• rozdzielczość można było ustawiać dynamicznie bez problemów związanych ze skalowaniem
• monitory te były ciężkie, zajmowały dużo miejsca,
• obraz jest widoczny pod każdym kątem (nie ma efektu zanikania obrazu przy patrzeniu pod ostrym kątem z boku)
• nie występuje charakterystyczny dla większości obecnych matryc LCD problem z wyświetlaniem koloru czarnego

Monitor LCD

• Mają małe gabaryty
• zużywa mniej prądu
• nie mają efektu migotania
• pracują w różnych rozdzielczościach – np. 800x600 czy 1280x1024
• nie odkształcają obrazu – obraz jest odwzorowywany na niemal płaskiej powierzchni
• mają opinię mniej szkodliwych dla użytkowników

Monitor LED

• są energooszczęde
• mają lepszą przestrzeń barw
• mają jeszcze mniejsze gabaryty
  

Od roku 2005 rynek zdominowały monitory LCD, jednakże w tańszych modelach sygnał nadal jest przesyłany przesyłany analogowo przez złącze D-Sub. W droższych monitorach przesył sygnału następuje cyfrowo poprzez złącza DVI, HDMI i wtedy mamy lepszą jakość obrazu. Dziś coraz większą popularnością cieszą się monitory LED, ich ceny są także niższe.

Do naszego komputera domowego według mnie 
 
powinniśmy kupić monitor LCD o przekątnej 19", należy

zwrócić uwagę na wyjście z karty graficznej i wybrać 

monitor z takim samym złączem. W innym przypadku

będziemy musieli zastosować przejściówkę.

                    autor Mirosław Kubik

napęd optyczny czyli nagrywarka dvd

Napęd optyczny

Jest to urządzenie, które za pomocą wiązki lasera odczytuje lub/i zapisuje, dane na nośnikach optycznych.

Najpopularniejsze napędy:

-CD-ROM - napęd czytający płyty CD w formatach CD-R, CD-ROM, CD-RW, Video-CD, Multisession CD

-CD RW - napęd czytający oraz zapisujący płyty CD w wyżej wymienionych formatach

-DVD-ROM - napęd czytający płyty CD (patrz CD-ROM) oraz DVD w formatach DVD±R, DVD±RW, DVD±R DL, DVD-ROM, DVD-RAM, DVD-Video

-combo CD/DVD - napęd będący hybrydą nagrywarki CD oraz DVD-ROM

-DVD RW - napęd czytający oraz nagrywający płyty CD oraz DVD w wyżej wymienionych formatach

-combo Blue-Ray - napęd będący hybrydą nagrywarki DVD oraz czytający płyty Blu-Ray w formatach BD-ROM, BD-R, BD-RE

-Blue-Ray RW - napęd czytający oraz nagrywający płyty CD, DVD oraz Blu-Ray

Do wymienionych napędów stosowane są nośniki w formacie płyty o średnicy 12cm (występują też pochodne o średnicy 8cm ). Prędkość napędów optycznych podaje się w wielokrotnościach podstawowej prędkości 1x, która odpowiada przepustowości 150 kB/s (napędy CD), 1350 kB/s (napędy DVD) lub 5234 kB/s (napędy Blu-Ray).

Napęd optyczny jest podłączony do komputera za pomocą interfejsu ATA, SATA lub SCSI.

Na dzień dzisiejszy podstawowym napędem optycznym w komputerze powinien być napęd dvd rw, czyli nagrywarka dvd podłączona za pomocą interfejsu SATA

                 autor Mirosław Kubik

dysk twardy minimalna pojemność

Dysk twardy

Rodzaj pamięci masowej, wykorzystujący nośnik magnetyczny do przechowywania danych, umożliwia zapis i odczyt danych.

Najważniejszymi parametrami dysków są:

-pojemność

-szybkość transmisji danych

-czas dostępu do danych

-prędkość obrotowa dysków magnetycznych (obr/min.)

-średni czas bezawaryjnej pracy (MTBF).

Do produkcji dysków używa się twardych tależy i zamyka się je w hermetyczniej obudowie. Pozwala to uzyskać większą pojemność, precyzję zapisu i szybszy transfer w porównaniu do dyskietki. Dyski podłącza się do komputera za pomocą interfejsu ATA lub SATA. Dzisiejsze dyski mają pojemność do 1 TB, pracują z prędkością od 5400 do 10 000 obrotów na minutę i transferem na poziomie 30MB. Trwają prace nad standardem SSD i interfejsem SATA3.

Budowa

Obudowa dysku jest hermetycznie zamknięta. W jej wnętrzu znajduje się wirujący talerz (lub kilka talerzy) oraz głowica elektromagnetyczna (lub głowice) umożliwiające zapis i odczyt danych. Głowica jest umieszczona na ruchomym ramieniu, które przenosi ją w odpowiednie miejsce nad talerzem. Za jej ruch odpowiada cewka i układ regulujący natężenie prądu (by ruch głowicy był szybki i płynny). Wbudowany układ elektroniczny kontroluje wszelkie ruchy i obroty oraz przygotowuje zapis i odczyt danych.

Wybór

Dysk twardy do naszego komputera do pracy powinien mieć pojemność co najmniej 80gb i podłączony do płyty za pomocą interfejsu SATA. Ze względów bezpieczeństwa danych dzielę dysk na trzy partycje:
-systemowa - na której jest zainstalowany system, w przypadku awarii można przeinastalować system bez utraty naszych danych (jej pojemność 20gb)
-robocza - na której trzymam wszystkie swoje dane (pojemność 50gb)
-instalki - na której mam instalki aktualnych sterowników i innych programów (pojemność 10gb) 

                    autor Mirosław Kubik

karta dźwiękowa wbudowana w płytę główną

Karta dźwiękowa 

– karta rozszerzeń, przeznaczona do rejestracji, przetwarzania i odtwarzania dźwięku.

Budowa karty dźwiękowej

Karty dźwiękowe posiadają:

-generator dźwięku – występował w starszych kartach

-generator szumu, służył do sprzętowego generowania dźwięków za pomocą modulacji i łączenia fal oraz szumu

-przetworniki A/C i C/A – umożliwiające rejestrację i odtwarzanie dźwięku

-bufor – małej pamięci RAM używanej przez przetworniki A/C i D/C

-mikser dźwięku – służy do łączenia sygnałów dźwięku z różnych źródeł,

-wzmacniacz wyjściowy nbn - do podłączenia słuchawek lub dopasowania linii wyjściowych przetwornika C/A

-złącza wejściowe i wyjściowe

-interfejs do komputera – służący do komunikacji i wymiany danych z kartą dźwiękową, zazwyczaj ISA, PCI lub USB

-interfejs MIDI – służy do podłączania do komputera cyfrowych instrumentów muzycznych w standardzie MIDI

Parametry

Próbkowanie jest jednym z ważniejszych parametrów karty, jest to digitalizacja fragmentów dźwiękowych. Starsze karty zapisywały dźwięk w trybie 8-bitowym, jednakże taki zakres był zbyt mały i dzisiejsze karty zapisują dźwięk w trybie 16-to bitowym. Pozwala to uzyskać jakość dźwięku zbliżoną do naturalnego.

Kolejnym ważnym parametrem jest szybkość próbkowania, aby uzyskać jakość płyty CD powinna wynosić 44,1kHz.

Synteza FM i WT

Karty muzyczne mogą również tworzyć dźwięki samodzielnie za pomocą syntezy FM (modulacji częstotliwości). Ich działanie polega na tym, iż za pomocą prostych funkcji matematycznych generują krzywe drgań, które w przybliżeniu imitują działanie oryginalnych instrumentów muzycznych. Dlatego też częściej stosuje się syntezę WT. Synteza ta zamiast generować sztuczny dźwięk, np.gitary - odtwarza oryginalny dźwięk gitary nagrany wcześniej w studiu. W praktyce nie ma jednak możliwości zapisania w pamięci wszystkich dźwięków generowanych przez 128 instrumentów MIDI. Chip muzyczny musi więc często obliczać wysokość i długość dźwięków na podstawie wzorcowych próbek, jednakże wymaga to większej ilości pamięci. W związku z czym pewne karty lepiej odtwarzają instrumenty smyczkowe, a inne perkusje.

MIDI

Specyfikacja MIDI pozwala podłączać do karty instrumenty muzyczne, pozwala na wymianę informacji i synchronizację,pozwalając stworzyć spójny system. MIDI nie przesyła samego dźwięku, ale informacje o nim, pozwalając również synchronicznie sterować błyskami światła i innymi urządzeniami zgodnymi ze standardem MIDI. Specyfikacja MIDI umożliwia sterowanie 16 urządzeniami MIDI jednocześnie. Aby to wszystko działało musimy użyć odpowiednich programów, zwanych sekwenserami. Sekwenser łączy funkcję magnetofonu wielośladowego i pulpitu mikserskiego. Poszczególne partie instrumentów nagrywa się na ścieżkach (może ich być 128 i więcej). Niezaprzeczalną zaletą MIDI jest oszczędność pamięci. MIDI ma pod tym względem ogromną przewagę nad cyfrową techniką zapisu dźwięku, przetworzonego przez konwertery analogowo-cyfrowe na twardym dysku.

Obecnie układy dźwiękowe wystarczające do zastosowań amatorskich i w komputerach do pracy są  wbudowane w płytę główną komputera.

                  autor Mirosław Kubik

wybieramy dobrą kartę graficzną

Karta graficzna 

Jest najważniejszą kartą rozszerzeń komputera. Odpowiada za renderowanie grafiki i jej konwersję na sygnał zrozumiały dla wyświetlacza.

Historia

Najstarsze karty pracowały jedynie w tzw. trybie graficznym – wyświetlały jedynie znaki graficzne (litery).

Następna generacja kart pracowała w trybie graficznym, a już potrafiły wyświetlać w kolorze poszczególne punkty (piksele).

Kolejne karty posiadały tzw. akcelerację 2D. Pozwalało to na rysowanie figur i wypełnianie ich kolorem.

Dzisiejsze karty mają już akcelerację 3D, pozwalającą tworzyć obrazy trójwymiarowe.

Funkcje

Do najważniejszych funkcji dzisiejszych kart należą:

-filtrowanie anizotropowe

-mapowanie wypukłości

-efekty cząsteczkowe

-full Scene Anti-Aliasing

-HDR

-pixel Shader

-vertex Shader

-Transform & Lighting

-GPGPU

-PhysX

My na ekranie możemy obserwować takie efekty jak mgła, przeźroczystość, a także mamy możliwość przesyłu obrazu na ekran innej stacji roboczej.

Budowa karty graficznej

Elementy karty graficznej:

-procesor graficzny (GPU) – odpowiedzialny za generowanie obrazu w pamięci obrazu

-pamięć obrazu – przechowuje cyfrowe dane o obrazie, tekstury, dane geometrii sceny, etc

-pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np. dane generatora znaków) lub firmware karty graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash EEPROM

-RAMDAC - przetwornik cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym RAMDAC nie ma zastosowania.

-interfejs do systemu komputerowego – umożliwia wymianę danych i sterowanie kartą graficzną – zazwyczaj PCI, AGP, PCI-Express

-wyjście z karty graficznej – zazwyczaj P&D, DFP, VGA, DVI, HDMI, DisplayPort

-układ chłodzenia – pasywny – na procesorze oraz czasami na elementech pamięci montuje się sam radiator

aktywny – z zamontowanym na radiatorze wentylatorem.

Niektóre karty posiadają także:

-framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny, analogowy sygnał wideo na postać cyfrową (tylko w kartach posiadających przechwytywanie obrazu)

-procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w najnowszych konstrukcjach zintegrowany z procesorem graficznym.

Wybór karty

Moim zdaniem karta graficzna to najważniejszy element komputera, niektórzy twierdzą, że karta stanowi 50% wartości komputera. Karta w naszym komputerze do pracy powinna obsługiwać interfejs PCI-Ex i mieć co najmniej 128mb swojej pamięci. Kolejnym ważnym parametrem jest magistrala, powinna być 128b. Producentów kart jest dużo, jednakże producentów procesorów graficznych jest dwóch. Kierując się wyżej wymienionymi trzema kryteriami wybierzemy sprzęt, który będzie nam się spisywał dobrze.

              autor Mirosław Kubik

Pamięć ram

Pamięć komputerowa to różnego rodzaju urządzenia służące do przechowywania danych.

Rodzaje pamięci:

-ulotne – przechowują dane do czasu odłączenia zasilania

-nieulotne - stale przechowują dane

-tylko do odczytu (zapis odbywa się w fazie produkcji),

-jednokrotnego zapisu,

-wielokrotnego zapisu, ale ograniczoną liczbę razy, długotrwałego i utrudnionego,

-wielokrotnego zapisu nieograniczonego

-półprzewodnikowe (układ scalony),

-optyczne

-magnetyczne

-magnetooptyczne

-polimerowe

-papierowe (karta dziurkowana),

-linia opóźniająca (np. pamięć rtęciowa).

-przenośne

W komputerach pamięć spotykamy:

-w procesorach (CACHE)

-pamięć operacyjna, czyli RAM,

-pamięć zewnętrzna, czyli masowa (stacje dysków, płyty cd,dvd,itp.),

-pamięć robocza podzespołów (np. bufory, pamięć obrazu w kartach grafiki),

-ROM – Read-Only Memory (pamięć tylko do odczytu),

-PROM – Programmable Read-Only Memory (programowalna pamięć tylko do odczytu),

Urządzenia zaliczane do kategorii pamięci:

-taśmy i karty dziurkowane (obecnie już praktycznie nieużywane),

-karty magnetyczne (także o znaczeniu historycznym),

-bębny,

-dyskietki

-dyski optyczne: CD-ROM, CD-R, CD-RW, DVD-ROM, DVD-R, DVD-RW, DVD+R, DVD+RW,

HD DVD, BD-ROM, BD-R, BD-RW,

-dyski magnetooptyczne,

-kości pamięci operacyjnej – aktualnie RAM i jej różne odmiany PRAM, MRAM, FRAM,

-flash EEPROM – (błyskawicznie działająca elektrycznie kasowalno-programowalna).

Parametry pamięci i nośników pamięci komputerowych:

-czas cyklu – najkrótszy czas jaki musi upłynąć pomiędzy dwoma żądaniami dostępu do pamięci;

-czas dostępu

-czas oczekiwania CAS – CAS latency;

-gęstość zapisu – ilości informacji, którą można zapisać na określonej długości ścieżki;

-pojemność – liczba komórek przechowujących dane, w zależności od rodzaju i przeznaczenia wyrażana w liczbie kb, kB, MB, itd.;

-liczba cylindrów, ścieżek o tych samych numerach na powierzchniach roboczych dysków;

-liczba głowic odczytu/zapisu – od kilkunastu do kilkudziesięciu;

-pobór mocy

-prędkość obrotowa dysku – parametr dysków HDD wyrażany w liczbie obrotów na minutę;

-średni czas dostępu

-transfer, szybkość transmisji – liczba bitów (bajtów) jaką można przesłać w jednostce czasu

-zasilanie

Pamięci stosowane w komputerach wymienione od najszybszej:

-rejestry procesora, rozmiar rzędu kilkudziesięciu do kilkuset bajtów,

-pamięć podręczna procesora (cache L1), wbudowany w procesor, rozmiar od 4 do 64 kB,

-pamięć podręczna procesora (cache L2), rozmiar od 128 kB do 24 MB,

-pamięć RAM, rozmiar obecnie od 256 MB (dawniej od kilku kB) do kilku GB,

-plik wymiany (swap) na dysku twardym, rozmiar rzędu kilkudziesięciu MB do kilku GB (definiowany przez użytkownika lub automatycznie przez system operacyjny).

Pamięć operacyjna – pamięć adresowana i dostępna bezpośrednio przez procesor. W niej umieszczane są kody i rozkazy dla procesora, często utożsamiana jest z pamięcią RAM, a należy do niej również pamięć ROM. Pamięć RAM jest wykonana jako układ scalony.

Pamięć podobnie jak procesor dobraliśmy wraz z doborem płyty głównej. Powinna to być pamięć DDR3 o pojemności co najmniej 2gb, a generalnie pamięci im więcej tym lepiej.

               autor Mirosław Kubik

Wybieramy procesor

Procesor

Procesor - CPU – zwany "mózgiem" komputera, jego zadania to pobieranie danych, ich interpretacja i wykonywanie poleceń.

Budowa

Wykonane są zwykle jako układy scalone zamknięte w hermetycznej obudowie. Ich sercem jest mono kryształ krzemu z na niesionymi warstwami półprzewodnikowych tranzystorów, ich ilość idzie w miliony.

W strukturze procesora znajdują się:

• zespół rejestrów do przechowywania danych i wyników
• jednostka arytmetyczna do wykonywania operacji obliczeniowych
• i inne układy potrzebne do sprawnej pracy procesora

Współczesne procesory produkowane są w technologi 45nm i mniejsze, pracują one z częstotliwością kilku GHz.

Ważnym parametrem określającym procesor jest taktowanie, czyli szybkość z jaką wykonuje on rozkazy.

Drugą cechą procesora jest liczba bitów, na której wykonywane są podstawowe operacje obliczeniowe. Jeśli liczba ta to 32 bity, mówimy, że procesor jest 32-bitowy, a jeśli 64 to procesor jest 64-bitowy

Obecnie produkowane są procesory wielordzeniowe.

Rozkazy procesora

Do typowych rozkazów wykonywanych przez procesor należą:

- kopiowanie danych - z pamięci do rejestru, z rejestru do pamięci, z pamięci do pamięci (niektóre procesory)

-działania arytmetyczne – dodawanie, odejmowanie, porównywanie dwóch liczb, dodawanie i odejmowanie jedności, zmiana znaku liczby

-działania na bitach - iloczyn logiczny – AND, suma logiczna – OR, suma modulo 2 (różnica symetryczna) – XOR, negacja – NOT, przesunięcie bitów w lewo lub prawo, skoki bezwarunkowe i warunkowe

Instrukcje procesora identyfikowane są na podstawie binarnego kodu maszynowego.

W procesorach niedostępnych masowo można spotkać możliwość programowania rozkazów CPU. Rozwiązanie takie daje pełniejszą kontrolę nad procesorem oraz możliwość np. zwiększenia wydajności procesora w pewnych zastosowaniach .

Procesor dobraliśmy podczas doboru płyty głównej,czyli procesor powinien być dwurdzeniowy i 64-bitowy. Do naszego komputera do pracy dobrym rozwiązaniem jest zakup w tzw. wersji box, w komplecie z dedykowanym układem chłodzenia.

    autor Mirosław Kubik

Jaka płyta główna

Płyta główna – podzespół zwany "kręgosłupem" komputera, umożliwiający komunikację między wszystkimi podzespołami. Jest to płyta laminowana z nadrukowanymi ścieżkami oraz z zamontowanymi elementami potrzebnymi do jej pracy.

Budowa płyty głównej komputera typu PC

Głównymi elementami płyty głównej są tzw. mostki: północny i południowy oraz moduły: BIOS, czasu rzeczywistego wraz z moduł bateryjny, coraz częściej jest montowany procesor dźwięku.

- mostek północny/układ MCP łączy się z procesorem, pamięcią i mostkiem południowym za pomocą magistrali FSB lub łączy Hyper Transport. Jest w nim zamontowany kontroler PCIex lub AGP do obsługi kart graficznych. Dość często producenci podłączają do niego zintegrowaną kartę sieciową.

-mostek południowy (jeśli występuje) komunikuje się z mostkiem północnym. Zawiera drugi kontroler PCIe, kontrolery SATA, ATA, USB, zintegrowany kontroler dźwięku (np. AC97), kontrolery Ethernetu, itd...
W najnowszych rozwiązaniach montuje się jeden układ zawierający funkcje obu mostków.

Na płycie głównej znajdują się gniazda:

- procesora

- pamięci operacyjnej

- PCIex lub AGP do montażu kart graficznych

- PCI do montażu pozostałych kart rozszerzeń

- IDE i SATA do podłączenia dysków napędów optycznych

- zasilania

- PS/2 do podłączenia klawiatury i myszy

- USB

- karta sieciowa

Dobór płyty głównej do naszego komputera do pracy musimy łączyć z doborem innych podstawowych elementów. Nie warto kupować płyty a później do niej dobierać pozostałe komponenty.

Podstawowym elementem z którym współpracuje płyta jest procesor. Moim zdaniem procesor powinien być dwurdzeniowy 64bitowy. Jest dwóch wiodących producentów procesorów, nie ma jednoznacznej odpowiedzi, który z nich jest lepszy, a płyty obsługujące jednego producenta nie obsługują drugiego.

To jest pierwsze kryterium: wybrać procesor jednego z dwóch producentów: dwurdzeniowy, 64bit i dobrać płytę by nam go obsłużyła.

Drugim kryterium wyboru płyty jest obsługa pamięci operacyjnej. Na dzisiaj pamięć DDR2 jest niezbędna. Spotkałem na rynku płyty z obsługą pamięci DDR2 i DDR3, uważam to za dobre rozwiązanie umożliwiające ewentualną modernizację naszego komputera w przyszłości.

Trzecim kryterium wyboru płyty głównej jest interfejs karty graficznej. Moim zdaniem PCI-ex to jest właściwy wybór. Są spotykane jeszcze płyty z interfejsem AGP.

Czwartym kryterium jest interfejs dysków i napędów. Płyta powinna obsługiwać je poprzez interfejs SATA.

                                   autor Mirosław Kubik

Jaki zasilacz komputerowy?

Zasilacz komputera − urządzenie, które służy do zasilania podzespołów komputera poprzez zamianę napięcia zmiennego dostarczanego z sieci energetycznej na niskie napięcia stałe. Mamy dwa podstawowe rodzaje zasilaczy:

-AT – rzadko dzisiaj spotykany

-ATX – dzisiaj najpopularniejszy (wersja 2.31 z 2008 roku)

Budowa

Zasilacz ATX to metalowa skrzynka o wymiarach: szerokość 150 mm, wysokość 86 mm, a głębokość typowo 140 mm. Na jednej ściance są otwory wentylacyjne i gniazda zasilające, opcjonalnie także wyłącznik oraz przełącznik napięcia. Ze ścianki przeciwległej wychodzi wiązka przewodów do podłączenia podzespołów komputerowych. Z boku powinna być umieszczona etykieta z podstawowymi parametrami zasilacza.

Wewnątrz zasilacza znajduje przetwornica oraz układ chłodzenia z wentylatorem o średnicy 80 mm. Są stosowane wentylatory o większej wydajności, gdyż oprócz chłodzenia samego zasilacza, odprowadza on także ciepło z wewnątrz obudowy.

Parametry

Ze względu na moc zasilacza są trzy rodzaje zastosowań:

-300 do 500W – do komputerów domowych

-500 do 800W – do komputerów dla graczy

-800 do 1400W – do serwerów

Nie ma jednolitego standardu określającego parametry pracy zasilacza. Producenci podają najczęściej moc szczytową, ale w temperaturze pracy pokojowej (tzn. 25 °C), gdy tymczasem w obudowie panuje temperatura 40 °C.

Dla przykładu:

zasilacz A ma moc szczytową 550 W w temperaturze 25 °C, dając 25 A na linii 12 V, tzn: 300 W

zasilacz B ma moc ciągłą 450 W w temperaturze 40 °C, dając 33 A na linii 12 V, a tzn: 400 W

wniosek:

zasilacz B jest znacznie lepszy od zasilacza A pomimo niższej mocy całkowitej. Zasilacz A w rzeczywistych warunkach pracy będzie w stanie oddać tylko część mocy, którą określił producent. 

Ważnym parametrem zasilacza jest jego sprawność (jest to stosunek mocy oddanej do mocy pobranej). Moc nie oddana zamienia się w ciepło i jest stratą. Wpływ na sprawność ma także obciążenie zasilacza i waha się od 40 – 85%. 

Jeszcze jeden ważny temat to mit jakoby mocniejszy zasilacz pobierał więcej prądu. Podłączając dwa zasilacze o tej samej sprawności a różnej mocy do tego samego komputera uzyskamy taki sam pobór prądu.

Zabezpieczenia

Zasilacz powinien być wyposażony w następujące zabezpieczenia:

-OVP – zabezpieczenie przed zbyt wysokim napięciem wyjściowym,powinno działać przy przekroczeniu wymaganego napięcia o 15%.

-UVP – zabezpieczenie przed zbyt niskim napięciem na liniach wyjściowych,rzadko spotykane (niskie napięcie nie uszkadza podzespołów ale ma wpływ na stabilność pracy)

-OCP – zabezpieczenie przed przeciążeniem stabilizatora, monitoruje każdą linię zasilającą z osobna i w przypadku przeciążenia którejkolwiek z nich powoduje wyłączenie zasilacza.

-OLP lub OPP – zabezpiecza przed przeciążeniem całego zasilacza

-OTP – zabezpieczenie przed przegrzaniem zasilacza.

-SCP – zabezpieczenie przeciw zwarciowe.

-IOVP i IUVP – zabezpieczenie zasilacza przed zbyt wysokim lub zbyt niskim napięciem wejściowym. Stosowane jest głównie w zasilaczach z manualnym przełącznikiem napięcia wejściowego (115V lub 230V).

Urządzenia podłączone do zasilacza

W komputerach osobistych do zasilacza podłączone są:

-płyta główna

-dysk lub dyski twarde

-napędy (optyczne, taśmowe, np. CD-ROM, DVD-ROM, ZIP, JAZ, napędy dysków magneto optycznych, FDD itp.)

-niektóre karty rozszerzeń (np.graficzne,tv) wymagają podłączenia dodatkowego zasilania

-inne urządzenia znajdujące się wewnątrz komputera, np. wentylatory czy dodatkowe panele 

Jaki zasilacz wybrać

Warto zwrócić uwagę, by zasilacz miał możliwie wszystkie dostępne zabezpieczenia. Krytycznymi są te wymagane przez normę ATX12V, bowiem niektóre zasilacze wykazują tendencję do dużych wahań napięcia a te mają wpływ na pracę komputera (częste samoczynne restarty, a nawet mogą doprowadzić do uszkodzenia elementów komputera, jak i całego komputera).

Moc zasilacza nie powinna być podstawowym kryterium doboru, ale nie należy przesadnie oszczędzać. Moim zdaniem zasilacz o mocy 450W do naszego komputera do pracy będzie dobrym wyborem.

Kolejnym parametrem jest poziom hałasu wentylatora - im cichszy, tym lepiej. Przy dłuższej pracy z komputerem hałas bardzo przeszkadza. 

Dobrze byłoby, aby nasz zasilacz miał z tyłu własny wyłącznik (przydaje się podczas modernizacji, a także możemy oszczędzać energię).

Ważne są też wtyczki:

ATX 20/24pin – główny kabel używany do zasilania płyty głównej
4-pin – dodatkowy kabel do zasilania płyty głównej napięciem 12V
Molex – służą do zasilania dysków twardych ATA, napędów optycznych
SATA – służą do zasilania dysków twardych SATA
FDD – służy do zasilana stacji dyskietek
PCIex 6pin – do zasilania kart graficznych na PCIex

Podsumowując zasilacz o mocy 450W będzie dobrym wyborem.

Jeżeli ktoś z czytelników będzie szukał bardziej szczegółowej wiedzy, porównania producentów i cen to znalazłem bardzo szczegółowy artykuł na temat zasilaczy pod adresem:

http://pececik.com/showthread.php?t=5265

Jaka obudowa komputera: leżąca,mini czy midi



Obudowa komputera to stalowa lub aluminiowa skrzynka, w której montujemy elementy komputera. Poprzez zastosowanie obudowy chronimy podzespoły przed uszkodzeniem oraz zapewniamy im dobrą wentylację. Dobra obudowa powinna być tak skonstruowana by umożliwić nam łatwy montaż i demontaż podzespołów.

Rodzaje obudów

Ze względu na architekturę mamy cztery rodzaje obudów:

-AT – obudowa starszego typu,dziś już spotykana coraz rzadziej

-ATX – najbardziej popularna

-NLX

-Mini-PC

-BTX – stosunkowo nowy typ

Obudowy są produkowane w wersji deskop, tzw.leżące i tower (stojące), mają różne wymiary i kształty oraz wygląd.

Obudowa desktop

Tak zwana leżąca, jest tak skonstruowana, aby postawić na niej monitor. Daje nam to możliwość oszczędności miejsca na biurku. Stosując ten rodzaj obudowy zyskujemy również łatwy dostęp do napędu dvd, jednakże jej płaski kształt utrudnia lub uniemożliwia rozbudowę komputera.

Obudowa tower

Mamy trzy rodzaje obudów stojących:

Mini tower – najmniejsza obudowa typu "tower", w której możemy zamontować dwie stacje dyskietek i dwa napędy dvd

Midi tower – średnia obudowa typu "tower", która umożliwia montaż dwóch stacji dyskietek i trzech lub czterech napędów dvd

Big tower – największa obudowa typu "tower" najczęściej stosowana w serwerach. Umożliwia montaż dwóch małych i pięciu dużych napędów

Wygląd

W ostatnim czasie obserwujemy bardzo duże zmiany w wyglądzie. Producenci dodają różnobarwną kolorystykę, stosują dodatki z tworzyw sztucznych. W niektórych obudowach można spotkać także mały wyświetlacz LCD.

Przed zakupem obudowy komputerowej musimy sobie odpowiedzieć na pytania:

• czy mamy miejsce obok biurka na postawienie skrzynki, czy będziemy musieli komputer mieć na biurku?

Jeśli komputer musimy lub chcemy umieścić na biurku wybieramy obudowę leżącą. Obudowy te z racji swojej budowy wymagają odpowiednich elementów składowych, są niższe więc karty rozszerzeń muszą mieć mniejszego tzw. "śledzia" do przykręcenia ich do obudowy. Nie każdą płytę główną do nich dopasujemy. Jest kilku producentów, którzy wykonują gotowe zestawy właśnie w obudowie leżącej.

• czy planujemy w przyszłości modernizację komputera?

Jeśli planujemy, to jak wyżej wspomniałem obudowa leżąca może nam przyspożyć troszkę kłopotów. Lepszym wyborem będzie obudowa stojąca (tower) mini lub midi. Do domu lub biura nie ma sensu stosować obudowy big tower.

Obudowa mini tower zajmuje mniej miejsca, jednakże musimy do niej zastosować płytę główną w formacie mini atx. Obudowa ta z racji mniejszej budowy ma także mniejszą zdolność do odprowadzania ciepła.

A zatem najlepszym wyborem będzie obudowa atx midi tower. Mamy pełną manewrowość pod względem rozbudowy, jest w nich odpowiednia ilość wolnej przestrzeni do wentylacji, montaż elementów składowych nie przysparza problemów.

Podsumowując najlepszym wyborem jest obudowa midi tower.

                                                            autor Mirosław Kubik