poniedziałek

karta dźwiękowa wbudowana w płytę główną

Karta dźwiękowa 

– karta rozszerzeń, przeznaczona do rejestracji, przetwarzania i odtwarzania dźwięku.

Budowa karty dźwiękowej

Karty dźwiękowe posiadają:
-generator dźwięku – występował w starszych kartach
-generator szumu, służył do sprzętowego generowania dźwięków za pomocą modulacji i łączenia fal oraz szumu
-przetworniki A/C i C/A – umożliwiające rejestrację i odtwarzanie dźwięku
-bufor – małej pamięci RAM używanej przez przetworniki A/C i D/C
-mikser dźwięku – służy do łączenia sygnałów dźwięku z różnych źródeł,
-wzmacniacz wyjściowy nbn - do podłączenia słuchawek lub dopasowania linii wyjściowych przetwornika C/A
-złącza wejściowe i wyjściowe
-interfejs do komputera – służący do komunikacji i wymiany danych z kartą dźwiękową, zazwyczaj ISA, PCI lub USB
-interfejs MIDI – służy do podłączania do komputera cyfrowych instrumentów muzycznych w standardzie MIDI

Parametry

Próbkowanie jest jednym z ważniejszych parametrów karty, jest to digitalizacja fragmentów dźwiękowych. Starsze karty zapisywały dźwięk w trybie 8-bitowym, jednakże taki zakres był zbyt mały i dzisiejsze karty zapisują dźwięk w trybie 16-to bitowym. Pozwala to uzyskać jakość dźwięku zbliżoną do naturalnego.
Kolejnym ważnym parametrem jest szybkość próbkowania, aby uzyskać jakość płyty CD powinna wynosić 44,1kHz.

Synteza FM i WT

Karty muzyczne mogą również tworzyć dźwięki samodzielnie za pomocą syntezy FM (modulacji częstotliwości). Ich działanie polega na tym, iż za pomocą prostych funkcji matematycznych generują krzywe drgań, które w przybliżeniu imitują działanie oryginalnych instrumentów muzycznych. Dlatego też częściej stosuje się syntezę WT. Synteza ta zamiast generować sztuczny dźwięk, np.gitary - odtwarza oryginalny dźwięk gitary nagrany wcześniej w studiu. W praktyce nie ma jednak możliwości zapisania w pamięci wszystkich dźwięków generowanych przez 128 instrumentów MIDI. Chip muzyczny musi więc często obliczać wysokość i długość dźwięków na podstawie wzorcowych próbek, jednakże wymaga to większej ilości pamięci. W związku z czym pewne karty lepiej odtwarzają instrumenty smyczkowe, a inne perkusje.

MIDI

Specyfikacja MIDI pozwala podłączać do karty instrumenty muzyczne, pozwala na wymianę informacji i synchronizację,pozwalając stworzyć spójny system. MIDI nie przesyła samego dźwięku, ale informacje o nim, pozwalając również synchronicznie sterować błyskami światła i innymi urządzeniami zgodnymi ze standardem MIDI. Specyfikacja MIDI umożliwia sterowanie 16 urządzeniami MIDI jednocześnie. Aby to wszystko działało musimy użyć odpowiednich programów, zwanych sekwenserami. Sekwenser łączy funkcję magnetofonu wielośladowego i pulpitu mikserskiego. Poszczególne partie instrumentów nagrywa się na ścieżkach (może ich być 128 i więcej). Niezaprzeczalną zaletą MIDI jest oszczędność pamięci. MIDI ma pod tym względem ogromną przewagę nad cyfrową techniką zapisu dźwięku, przetworzonego przez konwertery analogowo-cyfrowe na twardym dysku.

Obecnie układy dźwiękowe wystarczające do zastosowań amatorskich i w komputerach do pracy są  wbudowane w płytę główną komputera.



                  autor Mirosław Kubik

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz